در بحث محاسبه موجودی انبار دو هدف عمده وجود دارد :
- اندازه گیری بهای تمام شده کالای فروش رفته
- اندازه گیری مبلغ موجودی که در پایان دوره در انبار باقی مانده است
روش محاسبه موجودی انبار:
- میانگین موزون
- اولین صادره از اولین وارده (fifo)
- اولین صادره از آخرین وارده (lifo)
روش میانگین موزون به دو صورت سیستم ادواری و سیستم دائمی انجام می شود.
سیستم ادواری :
در این سیستم از قیمت میانگین موزون یک واحد کالا برای دوره استفاده می شود.
قیمت میانگین موزون یک واحد کالا از تقسیم جمع بهای تمام شده کالای آماده برای فروش به تعداد کالای آماده برای فروش به دست می آید.
با ضرب قیمت میانگین یک واحد در تعداد کالای فروش رفته و موجودی پایان دوره می توان بهای تمام شده کالای فروش رفته و موجودی پایان دوره را بدست آورد.
سیستم دائمی :
در این سیستم از میانگین متحرک یک واحد استفاده می شود.
به این صورت که بعد از هر بار خرید برای هر واحد یک قیمت میانگین جدید محاسبه می شود؛ که از تقسیم جمع بهای تمام شده کالای آماده برای فروش در آن تاریخ به تعداد کالاهای آماده برای فروش در آن تاریخ بدست می آید و تا زمانی که محموله جدید خریداری نشده است برای کالاها، خروجی از انبار از این نرخ استفاده می شود.
تفاوت روش ادواری و دائمی :
در روش ادواری در طی سال مقدار و قیمت در حساب موجودی کالا تغییری نمی کند. در واقع در طی سال هیچ ثبتی که این حساب را تحت تاًثیر قرار دهد، انجام نمی شود و در پایان سال به صورت عینی کالا شمارش شده و ارزش گذاری می شود، سپس به عنوان موجودی پایان دوره در سال بعد به عنوان موجودی اول دوره در حساب فوق و در ترازنامه ثبت می گردد.
اما در روش دائمی موجودی کالا با هر بار خرید بدهکار و با هر بار فروش بستانکار می شود و در لحظه عدد ریالی و مقداری آن در حساب موجودی کالا مشخص است.
نرم افزار منطق از روش دائمی برای ثبت و نگهداری موجودی کالا استفاده می کند و در لحظه سود را نشان می دهد.